မေလးေမ




ၿပတင္းေပါက္ မွန္ခ်ပ္ေပၚကေနၿဖတ္စီးသြားတဲ့ေရစီးေၾကာင္းေသးေသးေလးေတြ
ေၿမၾကီးေပၚကိို စက္ခ်င္းစီးက်နတာကိုအဓိပၸါယ္မဲ့ကြ်န္မေငးေနမိတာ
တနာရီမကၾကာေနၿပီမွန္းကြ်န္မသိပါတယ္။တခါတေလေတာ့လည္းစိတ္ဆိုတာ

အလိုလိုက္ဖို့နက္နက္နဲနဲကိုလိုအပ္တယ္မွလား။ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ကြ်န္မအဲဒီေရစက္ေလးေတြ
ေနာက္ကိုကြ်န္မလိုက္သြားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
အၿပင္ကိုထြက္မယ္။ဟုတ္တယ္ေနာ္။ကြ်န္မအိမ္အၿပင္ကိုထြက္ရမယ္။
မိုးကေတာ့သိပ္မသည္းပါဘူး။
အို…ကြ်န္မေရာက္ေနတာတိုက္ခန္းတခုရဲ့၁၁ထပ္ေလ။ကြ်န္မၿပတင္းေပါက္ကၿဖတ္သန္း
သြားတဲ့ေရစီးေၾကာင္းေလးကိုကြ်န္မေၿမၾကီးေပၚမွာဘယ္လိုလုိက္ရွာရမလဲ။
ကြ်န္မဖ်က္ကနဲ၀မ္းနည္းသြားမိပါသည္။
ဟုတ္တယ္ .. ကြ်န္မဘ၀မွာလိုခ်င္ပါလွ်က္မရခဲ့တာေတြ ..
ေတြ ့ခ်င္ပါလွ်က္ရွာေဖြခြင့္မရခဲ့တာေတြမ်ားလွၿပီ။
မိုးကရုတ္တရက္တိတ္သြားၿပီ။ဒီတၾကိမ္လဲကြ်န္မေရစီးေၾကာင္းေလးေတြရဲ့ေနာက္လိုက္
ၾကည့္ခြင့္မရေတာ့ၿပန္ဘူးေပါ့။
ၿပတင္းေပါက္ကိုအသာေလးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ေကာင္းကင္မွာတိမ္လိပ္ေလးေတြခရီးႏွင္ေနၿပီ။
သူတို့ရင္ထဲကမ်က္ရည္ေတြလား..မိ်ဳခ်ထားရတဲ့ေရမွဳန္ေတြလား.. သူတို ့ဖြင့္အန္ခ်ၿပီးၿပီ။
ေနာက္ထပ္ၿမိဳခ်စရာေတြရိွဦးမွာလား .. သူတို ့ရင္ထဲမွာအခုမ်ား
ေပါ့ပါးသြားသလားကြယ္..
ကြ်န္မသိခ်င္လိုက္တာ…
တိမ္ၿဖဴၿဖဴေလးေတြရဲ့ေနာက္ကိုအိမ္မက္ထဲမွာလိုက္ၾကည့္ရတာေမာလွပါၿပီ။
မိုးတိမ္…..
ကြ်န္မလြမ္းလိုက္တာ။
သူဘယ္မွာလဲ။
ကြ်န္မသူနဲ့ဘယ္တုန္းကေနာက္ဆံုးစကားေၿပာခဲ့ရသလဲ..
သိပ္ၾကာေနၿပီထင္ပါတယ္ကြ်န္မတို့မေတြ့ၾကေတာ့တာ။

သူဘယ္သူနဲ့အတူရိွေနပါသလဲ။အိုး..ကြ်န္မေခါင္းေတြကိုအလုိလိုခါရမ္းပလိုက္မိပါေရာလား
ကြ်န္မနားမွာသူမရိွဘူးဆိုတာထက္သူတေယာက္ေယာက္နဲ့ရိွေနမွာ..
အဲဒီအေတြးထက္ခါးသီးတာဘယ္မွာရိွေတာ့လို့လဲ။
သူတကယ္ခ်စ္မိသြားတဲ့မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ့အခ်စ္ေတြနဲ့သူတေနရာရာမွာ
ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရိွေနမွာလား။
ဒီလိုဆိုရင္ကြ်န္မေက်နပ္ဖို့ေကာင္းတာေပါ့ေလ။
ဒီတခါေတြ့ခြင့္ရရင္ ‘ နင္အဆင္ေၿပရဲ့လား ‘ လို ့ကြ်န္မေမးခ်င္ပါတယ္။
သူကေတာ့ရီၿပီး ‘ေၿပပါတယ္ဟာ’လို့ေၿပာမွာပဲထင္သည္။
တကယ္ပါကြ်န္မရဲ့မိုးတိမ္ေလးကိုေတာ့ကြ်န္မသိပ္အဆင္ေၿပေစခ်င္သည္။
ကြ်န္မမပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေပမယ့္လည္းသူ့ကိုၿမတ္ႏိုးစြာပိုင္ဆိုင္လုိသူေတာ့ရိွဦးမွာေပါ့ေလ။
အဲဒီလူကကြ်န္မမၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။
ကြ်န္မဆိုတဲ့သူ့သူငယ္ခ်င္းကသူ့ကိုဆံုးရံွဳးရမွာေၾကာက္ရင္းအခါခါေ၀းကြာရၿခင္းနဲ့ပဲပတ္ပင္း
တိုးေနၾကသူပဲေနာ္။
ကြ်န္မတို့ၾကားမွာဒါဟာဟာသပဲ။သူလဲကြ်န္မရဲ့ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးေတြကိုသိေနႏွင့္
မွာပဲ။
တေယာက္ကုိတေယာက္ပိုင္ဆိုင္ဖို့မၾကိုးစားခ်င္တဲ့လူတေယာက္အခုတလမ္းစီေလွ်ာက္ေန
ၾကရတာဆန္းမွမဆန္းပဲကြယ္။
သူကြ်န္မကိုသတိရေသးရဲ့လားေတာ့သိခ်င္မိပါတယ္။
သူ့ရင္ထဲမွာမိန္းကေလးတေယာက္ရုတ္တရက္ေနရာယူသြားတိုင္းကြ်န္မတို့ႏွစ္ေယာက္
မသိမသာစိမ္းသြားၿမဲပါ။ကြ်န္မသူ့အခ်ိန္ေတြကိုမေႏွာက္ယွက္ခ်င္ပါဘူး။
တခ်ိဳ့တခ်ိဳ့ေသာစကားေတြကိုခ်စ္သူရိွတဲ့ေယာက်ားတေယာက္ကိုလဲကြ်န္မမေၿပာ
ခ်င္တာရိွပါတယ္။ဥပမာ-နင့္အေၾကာင္းအိမ္မက္မက္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။
ကြ်န္မသူ့ေဘးမွာနားလည္စြာရပ္တည္ႏိုင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္သာၿဖစ္ခ်င္
ပါတယ္။သူကလည္းကြ်န္မနားလည္မွဳကိုၿပန္လည္အသိအမွတ္ၿပဳေၾကးေပါ့။
သူ့ေၾကာင့္ကြ်န္မမ်က္ရည္က်တာသူသိမွာကြ်န္မသိပ္ေၾကာက္ပါတယ္။
သူ့ေၾကာင့္ကြ်န္မနာက်င္ရတာခံစားရတာေတြသူသိရင္သူကြ်န္မနဲ့အေ၀းဆံုးကိုထြက္
သြားလိမ့္မယ္ထင္ေနမိတယ္။
သူ့ကိုတသက္စာသတိရၿခင္းကကင္းလြတ္ဖို့က်ေတာ့လဲကြ်န္မမတတ္ႏိုင္တာေတာ့သူသိပါ
လိမ့္မယ္။
ကြ်န္မသူ့ကိုႏွေၿမာတသဖို့လဲမလိုအပ္ဘူးမွလား။
ေရြးခ်ယ္ခြင့္နည္းပါးလြန္းတဲ့ကြ်န္မဘ၀မွာဆံုးရံွဳးခဲ့ရတဲ့အရာေတြထဲမွာသူ့ကိုလဲပါ
လိမ့္မယ္။
ကြ်န္မမေတြးေတာ့ခ်င္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္လြမ္းဆြတ္မိေနဦးမွာပဲ။
မိုးေတြရြာေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္။ၾကယ္ေတြစံုေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ။
သူေရာက္လာမလားလို့ေတာ့မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္သူ့အၿပံဳးၾကည္ၾကည္ေလးေတြကိုၿမင္ႏိုင္ခြင့္ရတတ္တဲ့အိမ္မက္ေတြ
ကိုေတာ့ကြ်န္မသိပ္တမ္းတတယ္။
ကြ်န္မကသူ့ရဲ့သူစိမ္းပါေလ။
သူ့ရင္ထဲကခ်စ္သူဟာကြ်န္မမွမဟုတ္တာ။
ကြ်န္မ၀မ္းပမ္းတနည္းငိုေၾကြးမိေတာ့ေကာင္းကင္မွာတိမ္ခိုးေတြကိုဘယ္သူမီးေရာင္ဆိုး
သြားမွန္းေတာင္မၾကည့္မိလိုက္ဘူး။
1 Response
  1. BLANK PAPER Says:

    အေရာင္ေျပာင္းလဲတဲ့တိမ္တိုက္ေတြ သယ္ေဆာင္ရန္ခရီးဆက္ဆဲ..